سند

در عشق همیشه شخص ثالث بــودم
در زنــدگــی ام بــدون وارث بــــودم

هــر روز کــه روزنــامــه را می دیدم
در اول صـفــحــه ی حــوادث بــودم

#یونس_نوروزی_اولشی

عمریست کــه در رفـاقتش جا می زد
بر بخت به خــواب رفته تیپــا می زد

دیگــر بــه کــه اعتمــاد بــایــد بکنیــم
وقتی که تبــر دسته ی خود را می زد

#یونس_نوروزی_اولشی

این درد رسیده تا عصب می دانیم
از کار نکــرده در عجب می مــانیم

بی آنکه نمــاز واجب آریــم بجــای
بیهوده نمــاز مستحب می خواتیم

#یونس_نوروزی_اولشی

فــرهنــگ ز ریشــه تابع دستــور است
تنهــا بــه ارایــه در ادب منظــور است

حالا کــه شنیــدی این سخـن باور کن
هر خم شدن از فهم تواضع دور است

#یونس_نوروزی_اولشی

در زندگی آنقدر که بی عار شدیم
انـگار کــه از خــدا طلبــکار شدیم

در بیــن تمــام واجبــات اینگــونـه
درگیــر نمــازهای شــک دار شدیم

#یونس_نوروزی_اولشی

نه صحبت یوسف است نه پیــراهن
در چاه فقط یکی است آن هم بیژن

از داغ مــنــیــژه و خیــانت هــایش
بــا سنگ بیــا پنجــــره هــا را بشکن

#یونس_نوروزی_اولشی

گــلــدان مــرا پــر از گــل شب بــو کن
با پنجــره هــای رو بـه رویت خــو کن

وقتی که تــو در  عشق مصمــم هستی
در چنته ی خویش هر چه داری رو کن

#یونس_نوروزی_اولشی

یک خانه ی خشت و آجری دارم من
بــا ســخــتــی ایــام کـــری دارم من

آنقــدر بــه انـــزوا دچــارم کــردنــد
از حــرف مــگــو دل پــری دارم من

#یونس_نوروزی_اولشی

یکروز به لکنت ایم در وقت کلام
یکــروز دچــار هــاله ای از ابهــام

با اینهمه دست و پا زدن باور کن
ماییم و همیــن زندگی نافرجــام

#یونس_نوروزی_اولشی

صــد بار اگــر بهــار  رخ بنمــاید
شاید برسد به گرد پایت ، شاید

وقتی که تو مهمان منی باور کن
پیــراهـن گلــدار بــه تــو می آید

#یونس_نوروزی_اولشی